Aktywność ruchowa - fizyczna w wakacje. Dlaczego warto?
Wakacje to przerwa od pracy i przedszkola. Czy powinny być też przerwą od ruchu? Zdecydowanie nie! Sprawdź, dlaczego warto być aktywnym w wakacje i jak zorganizować się, aby uprawiać sport na wyjazdach.
Czy warto uprawiać sport w wakacje?
Może się wydawać, że wakacje to idealna wymówka, by rzucić się na leżak, a nie na siłownię, ale tak naprawdę jest mnóstwo korzyści z wysiłku w wolnym czasie. A co najważniejsze, to wcale nie musi być trudne do wdrożenia.
Sport to medytacja w ruchu
Skupienie się na jednym zadaniu, na przykład takim jak aktywność fizyczna, może przynieść energię i optymizm. Może Cię uspokoić i oczyścić umysł. Wzmocni to efekt wypoczynku, wrócisz z wakacji jeszcze bardziej zrelaksowany. Dlatego weź buty do biegania i zrób rano przebieżkę przed śniadaniem lub wieczorem poświęć chwilę na sesję jogi.
Aktywność fizyczna poprawia nastrój
Podczas uprawiania sportu produkowane są endorfiny, czyli hormony szczęścia. A przecież o to chodzi w wakacjach, żeby być szczęśliwym. To szansa na dodatkowy czas dla siebie. Może być to rodzinna rozrywka ?
Jeśli nie masz dość swoich bliskich, w takim przypadku aktywność fizyczna jest świetnym sposobem na budowanie więzi. Zaplanuj rodzinny turniej piłki plażowej lub badmintona. Wybierzcie się na długi spacer lub wypożyczcie kajaki. Bez względu na rodzaj aktywności zbliży wszystkich do siebie i przyspieszy tętno.

To świetny sposób na zwiedzanie
Jeśli jesteś w pięknym miejscu z dużą ilością do zobaczenia, nie marnuj cennego czasu na zwiedzanie bieżni! Biegnij przez lokalny park, na plażę lub w góry. Użyj ćwiczeń jako okazji do robienia rzeczy, których inaczej byś nie zrobił, takich jak zwiedzenie innej strony miasta lub zobaczenie wschodu słońca.
Nie musisz zabierać żadnego sprzętu
Do ćwiczeń wykorzystuj to, co jest dostępne. Wbiegaj po schodach, rób jogging na plaży, korzystaj z basenu nie tylko do moczenia się – zrób kilka porządnych, szybkich okrążeń.
Sport na świeżym powietrzu
Bieganie na zewnątrz jest przyjemniejsze niż nudna bieżnia. W tym czasie zwiedzasz okolicę, a także umożliwia spadek napięcia, lepsze dotlenienie i dodaje energii. Plus warunki pogodowe mogą być bonusem zwiększającym poziom trudności. Zmaganie się z wiatrem zwiększa odporność, a trening w gorącym klimacie jest bardziej męczący. Plusem jest też to, że słoneczne niebo zapewnia bardzo potrzebną witaminę D.

Zasady i korzyści płynące z odpoczynku biernego i czynnego
Wypoczynek to bardzo ważny aspekt życia fizycznego i psychicznego. Każdy człowiek powinien relaksować się zgodnie z własnymi zainteresowaniami i upodobaniami, a rodzaj wypoczynku dostosowywać do własnych możliwości. Jakie rodzaje wypoczynku można stosować w relaksie? Czym różni się wypoczynek bierny od czynnego? Co daje efektywny wypoczynek? Wypoczynek bierny i czynny to główne typy relaksu i odprężenia. Czas wolny, któremu należy poświecić część dnia, korzystnie wpływa na sferę fizyczną i emocjonalną. To jaki rodzaj jego spędzania wybierze poszczególna osoba, zależne jest od jej zainteresowań oraz uwarunkowań.
Czym jest wypoczynek bierny i jakie są jego przykłady?
Odpoczynek bierny to ograniczenie wszelkich aktywności do minimum. Tego rodzaju relaks charakteryzuje się małą aktywnością fizyczną, powodującą odprężenie. Jednym z przykładów wypoczynku biernego jest sen. Innymi działaniami w obszarze odpoczynku bez wykonywania aktywności są: czytanie książki, oglądanie filmów czy programów telewizyjnych, słuchanie muzyki czy spokojna rozmowa z bliską osobą. Drugim rodzajem odpoczynku jest czynne spożytkowanie wolnego czasu. Wypoczynek ten charakteryzuje się wykonywaniem czynności lubianych, sprawiających radość i zadowolenie. Wśród najczęściej wykonywanych aktywności, zaliczanych do relaksu i odpoczynku są: bieganie, fitness, jazda na rowerze, pływanie, sporty zimowe, sprzątanie, taniec, itp. Wypoczynek bierny i czynny, niezależnie od jego formy powinien przynosić odprężenie i zadowolenie. Głównymi zaletami wypoczynku są: relaks i odprężenie, miłe spędzenie czasu, nabranie sił, odpoczynek emocjonalny, kształtowanie własnych zamiłowań i hobby. Dzięki odpowiednio dobranemu odpoczynkowi organizm ludzki zyskuje lepszą kondycję i wytrwałość. Poświęcenie kilku chwil na własne zainteresowania i hobby pozwala prawidłowo rozwijać się psychice oraz rozwijać się poszczególnym narządom wewnętrznym. Odpoczynek powinien być głównym elementem dnia zarówno dzieci, młodzieży osób dorosłych i seniorów. Każdy powinien dobrać długość i intensywność odpoczynku do własnych potrzeb i wymagań. Powinien być on również dostosowany do codziennych działań związanych z pracą, szkolą czy obowiązkami codziennymi. Podczas prawidłowego odpoczynku organizm powinien się wyciszyć, zrelaksować, zregenerować, jak również poczuć przypływ endorfin i regulacji poszczególnych hormonów. Zdrowy i efektowny odpoczynek daje siłę do życia i wykonywania dalszych działań.

RADOŚĆ ZADOWOLENIE I POZYTYWNE NASTAWIENIE
Spójrzmy na dzieci. To małe istotki, które odnajdują radość we wszystkim co robią. Dzieci cieszą się z najprostszych rzeczy, śmieją się kilkadziesiąt razy dziennie. Są ufne, wierzą w swoje możliwości, śmiało wyrażają swoje zadowolenie i spontaniczny zachwyt, są wrażliwe i potrafią je rozbawić proste gesty. Maluchy przejawiają radość na wiele sposobów i nie martwią się co inni o nich myślą, jakie przeciwności napotkają, ponieważ nie są tego świadome. Są naiwne, ale ich radość jest w 100% prawdziwa. I chociaż jesteśmy dorośli, mamy natłok zajęć, martwimy się o przyszłość i posiadamy świadomość licznych zagrożeń, to nie zapominajmy o radości, dzięki której nasze życie nabiera barw, smaku i rozmachu. Co daje pogoda ducha i optymistyczne nastawienie do świata?

1. Lepsza pamięć i efektywność. Pozytywne podejście do życia powoduje wytwarzanie endorfin – hormonów szczęścia, które działają jak naturalne znieczulacze i rozweselacze oraz adrenaliny, która zwiększa czujność i uwagę, poprawia pamięć i koncentrację, wpływa na zdolność uczenia się, twórczość i kreatywność.
2. Lepsze zdrowie. Pozytywny nastrój zwiększa stężenie immunoglobulin i wzmaga aktywność histaminy – hormonu mobilizującego układ odpornościowy oraz podwyższa skuteczność oddziaływania leukocytów – komórek obronnych organizmu. Zmniejsza ryzyko występowania: bezsenności, chorób serca, wysokiego ciśnienia, cukrzycy, bólu pleców czy rozstroju nerwowego.

3. Lepsze radzenie sobie ze stresem. Dobry nastrój redukuje we krwi stężenie hormonów związanych z reakcją na stres, dlatego pogodne osoby postrzegają stres jako wyzwanie i po zdenerwowaniu szybciej wracają do równowagi.
4. Łatwiejsze zawieranie ciekawych znajomości. Osoby uśmiechnięte, pogodne i zadowolone z siebie, przyciągają inne osoby, dzięki usposobieniu i umiejętności doceniania najdrobniejszych korzyści. Potrafią rozładować napiętą atmosferę, załagodzić konflikt i łatwiej nawiązują serdeczne związki z innymi ludźmi.

5. Większy zapał i motywację. Pogodny nastój motywujący do działania, nie pozwalający na poddanie się po poniesionej porażce i pogłębiająca się chęć zdobywania osiągnięć. Optymistyczne podejście do życia wiele ułatwia. Osoby radosne szybciej i łatwiej osiągają założone cele, są lubiane w pracy, układa im się w domu i w związku oraz są szczęśliwi.

Kochani! Pozytywnego myślenia i nastawienia można się nauczyć. Wystarczy przestać narzekać i zastosować powyższe wskazówki. Życie jest zbyt krótkie, by marnować je na użalanie się nad sobą i swoją przeszłością. Życie jest piękne i ma więcej barw niż czarny i biały. Dlatego włącz pozytywne myślenie, wprowadź do swojego życia radość i zapamiętaj krótkie hasło Rainera Haaka: Zawsze się cieszę, bo cieszę się, że żyję!

Drodzy Rodzice!

Koniec przedszkola jest końcem ważnego etapu w życiu dziecka! Zakończeniom zwykle towarzyszą wspomnienia i nostalgia, ale jednocześnie świadomość, że otwiera się nowe, czasem jest to połączone z lękiem przed nieznanym. Przed dziećmi nowy etap, nowe możliwości i nowe wyzwania, nowa rola społeczna – ucznia! Podekscytowanie, ciekawość, radość i duma mieszają się ze strachem i niepewnością, które są tak naturalne dla nowych sytuacji i tak dobrze znane każdemu człowiekowi – i dziecku, i dorosłemu. Nowe wyzwania i nowe oczekiwania są wzbudzane przez otoczenie podczas licznych rozmów jeszcze na długo przed pójściem do szkoły. Dziecko, choć jeszcze nie wie, z czym dokładnie wiąże się nowa rola, którą niebawem podejmie, czuje atmosferę napięcia i nowych oczekiwań wobec niego. Warto zadbać, by już w okresie przedszkolnym, a potem w czasie wakacji bezpośrednio poprzedzających pójście do szkoły oswajać i siebie z pójściem dziecka do szkoły, i pomóc dziecku oswoić emocje związane z tym zdarzeniem, rozmawiać o szkole, o tym, czego dziecko będzie się uczyło, co będzie robiło w szkole, jak mogą wyglądać zajęcia, jakie przybory trzeba będzie kupić do szkoły i wspólnie je wybrać… Pomoże to i rodzicom, i dziecku oswoić się z tym, co przed nimi, pozwoli rozładować napięcie, poczuć się bezpieczniej i pewniej mając przed sobą nową perspektywę. Gdy przyglądamy się z różnych stron temu, co nas czeka, nazywamy i ujawniamy uczucia z tym związane, to obawy i nadzieje przestają być tajemnicą, przestają być straszne i męczące. Warto zadbać o to, by i w sobie, i w dzieciach wzbudzać dobre uczucia i pozytywne nastawienie do szkoły w ogóle, do nauki, pokazywać nowe możliwości i perspektywy, zachęcać i inspirować. Dzieci tak łatwo zarażają się emocjami dorosłych, także tymi niewypowiedzianymi. Nie należy „zarażać” ich strachem o nie, obawami o to, jak sobie poradzą. Są przecież „zaprogramowane” tak, by sobie radzić! Nie wolno im w tym przeszkadzać, a tam, gdzie można, trzeba je mądrze wspierać i wierzyć, że sobie poradzą!

Drodzy Rodzice

Miniony czas dał nam wiele okazji do podziwiana świata przyrody. Tym razem był to m.in. świat owadów, które w niejednym dziecku i w niejednym dorosłym budzą niechęć, lęk, obrzydzenie… Niezwykle ciekawe i inspirujące historie o życiu tych organizmów pomagają przełamać tę niechęć, niejednokrotnie wzbudzając podziw dla różnorodności i niezwykłego funkcjonowania społecznego niektórych gatunków. Owady zadziwiają mnogością kształtów, barw i zachowań. Wystarczy poobserwować motyle czy mrówki. Wiele gatunków owadów żyje w pobliżu człowieka, często przysparzając kłopotów. Jednocześnie wiele z nich pełni niezwykle pożyteczną rolę w świecie przyrody. Świat owadów to świat, na przykładzie którego możemy pokazać zależność organizmów. Zachowując więc wszelką niezbędną ostrożność, pomóżmy dzieciom zrozumieć różnorodność świata przyrody i wzajemną współzależność organizmów. W ten sposób wzbudzamy gotowość dalszego poznawania i budzimy szacunek dla tego, co nas otacza.

Dzieci od najwcześniejszych lat fascynuje możliwość zostawiania śladu kredki na kartce. Wiek przedszkolny to okres bardzo bogaty pod względem twórczości plastycznej. W tych niezwykle twórczych procesach tworzenia rysunków i innych dzieł plastycznych aktywnie uczestniczą receptory (wzrok, słuch, dotyk…), usprawnia się koordynacja wzrokowo-ruchowa, aktywizują się procesy poznawcze (spostrzeganie, myślenie, uwaga…), procesy emocjonalne, ujawniają się cechy osobowości. Można powiedzieć, że sztuka jest przejawem rozwoju dziecka. Dzieci rysują przede wszystkim to, co wiedzą, a nie to, co widzą. W miarę jak dziecko wzrasta i wzrasta jego wiedza o otaczającym świecie, w jego rysunkach widoczna jest coraz większa liczba szczegółów i użytych barw. Rysunki zaczynają odzwierciedlać dostrzegany przez dziecko świat społeczny i jego w nim doświadczenia. I trzeba przy tym pamiętać, że główną wartością tego dziecięcego plastycznego działania nie jest produkt końcowy, ale sam proces tworzenia.

Małe dzieci nie potrafią rozpoznawać i nazywać emocji, jednak doświadczają ich niezwykle silnie. Nie wiedzą, że stan, w którym się znajdują, to na przykład radość czy złość. Wspieranie dziecka w rozwoju emocjonalnym wymaga czasu, wrażliwości, cierpliwości, miłości. To dorośli pomagają dzieciom w radzeniu sobie z emocjami, uczą, jak je pokazać, nazwać, skontrolować. Dzieci odczuwają stany emocjonalne dorosłych „przez skórę” i te właśnie emocje i ich przejawy naśladują. Rozmawiajmy z dziećmi o emocjach, nazywajmy je, pokazujmy, wyznaczajmy granice. Umiejętność wyrażania emocji warunkuje relacje społeczne. Pomóżmy dzieciom nabywać dojrzałości emocjonalnej, która pozwoli im wychodzić odważnie światu naprzeciw.

Miniony czas dał wiele okazji do wdrażania dzieci do dbania o zdrowie własne i innych, rozumienia, że życie i zdrowie należy chronić, poznawania zasad zdrowego stylu życia, zasad przestrzegania higieny, a także oswajania dzieci z potrzebą odbywania wizyt u lekarzy różnych specjalności, w tym regularnych wizyt u dentysty. To także kształtowanie niemal intuicyjnego rozumienia zdrowia i zagrożeń, jakimi są choroby. Nie chodzi tu oczywiście o straszenie dzieci, ale o uświadomienie potrzeby i możliwości dbania o swoje zdrowie, co w pewnym stopniu pozwala ochronić się przed chorobami. Uświadomienie, że każdy z nas ma wpływ na ochronę swojego stanu zdrowia i jest za to odpowiedzialny. Dbanie o z drowie to m.in. zdrowy styl odżywania i zapewnienie odpowiedniej dawki ruchu. Dla dzieci w tym wieku aktywność ruchowa jest naturalna, można wręcz powiedzieć, że dziecko w wieku przedszkolnym charakteryzuje głód ruchu. I trzeba o ten ruch dbać i go umożliwiać. Im sprawniejsze ruchowo dzieci, w tym m.in. lepsza ich koordynacja wzrokowo-ruchowa, w tym sprawność manualna, tak niezbędna w wieku szkolnym do nabywania umiejętności pisania. Warto zachęcać dzieci do zabaw i zajęć, które tę koordynację będą rozwijać. To inwestycja w sprawność, kondycję, zdrowie i poczucie zadowolenia z osiągania sukcesów przez przyszłego ucznia. Warto i trzeba kształtować u dziecka nawyki prozdrowotne – to doskonała inwestycja w przyszłość dziecka. I warto od najmłodszych lat kształtować w dziecku poczucie odpowiedzialności za swoją kondycję psychofizyczną, choćby poprzez to, że razem z dzieckiem zastanowimy się nad tym, na czym może polegać zdrowy tryb życia. Oczywiście niezaprzeczalnie przykładem dla dziecka zawsze są dorośli! Warto, by rodzice regularnie angażowali dzieci do aktywności prozdrowotnych, jak choćby we wspólne spacery, wycieczki rowerowe, grę w piłkę itp. Warto włączyć też dzieci w układanie jadłospisu. Poczują się współodpowiedzialne i pozwoli to przynajmniej w jakimś stopniu wyeliminować wybrzydzanie zdrowego jedzenia.

Drodzy Rodzice!

Miniony czas dał dzieciom m.in. wspaniałą okazję do różnorodnych zabaw w grupie rówieśniczej, doświadczania współpracy i współdziałania, otwartości na towarzyszy zabaw i ich pomysły oraz doświadczanie bycia przewodnikiem w grupie. To dla każdego dziecka niezwykłe przeżycie móc doświadczyć wpływania na działania grupy. Dziecko uczy się: pełnienie ról akceptowanych społecznie, rozwijania właściwego stosunku do innych, uczenie się zachowań aprobowanych społecznie, uczenie się wzajemne swoich zachowań, poznawanie własnych potrzeb, odkrywanie, jakie zachowania sprawiają przyjemność, a co jest przykre dla innych. Zabawa w grupie rozwija społeczne motywy działania dzieci, uspołecznia je i dyscyplinuje.

Gry zespołowe są znakomitą lekcją dla dzieci, na czym polega współpraca i współodpowiedzialność. Dzieci uczą się w ten sposób poszanowania zasad wspólnej pracy i współodpowiedzialności w zespole, oraz rozumienia, że mamy różne role w zespole i dzięki temu można się uzupełniać. W wielu przypadkach bowiem kluczem do zwiększenia efektywności pracy jest nauczenie się skutecznej pracy w zespole, następuje wówczas wzrost współpracy i zaangażowania, następuje niezwykła synergia – wspólne działanie daje większe i lepsze efekty.

21 marca, w pierwszy dzień kalendarzowej wiosny, w wielu polskich miastach i miasteczkach można zobaczyć grupy dzieci wraz ze swoimi nauczycielami, udaje się w kierunku rzeki, jeziora lub stawu, aby topić “Marzannę”. “Marzanna” jest to kukła symbolizująca złą, długą, szara zimę. Kukła ta jest wykonana ze słomy, siana, tektury oraz szmat. Ubrana w kolorową spódnicę lub sukienkę z chusta na głowie, jest ona umieszczona na kiju a później topiona w rzece, jeziorze lub stawie. Dzieci posiadające “Marzannę” biorą udział w śpiewaniu piosenek paradnych. Ostatnia osoba w paradzie maszeruje z tak zwanym “Gaikiem”. “Gaik” jest to gałąź drzewa ozdobiona wstążkami i sztucznymi kwiatami symbolizująca wiosnę. Topieniu “Marzanny” w rzece, jeziorze lub stawie towarzyszy śpiew lub wypowiadanie następujących słów: “Marzanno, Marzanno, płyń do morza. Niech rozkwitną teraz kwiaty, a pola się zazielenią.”

Kultywowanie tradycji budzi uczucie wspólnoty z rodziną, przodkami, regionem, Ojczyzną. Uczestniczenie w tradycyjnych zwyczajach może pomóc dzieciom odkryć i ukształtować ich własną tożsamość w przynależności do tych wspólnot. Wspólnie świętowane uroczystości i pielęgnowane tradycje niosą wzorce do naśladowania przekazywane przez starsze pokolenia. Dziecko powinno również brać udział w przygotowywaniu różnych świątecznych uroczystości. W ten sposób uczy się przeżywania i odbierania wzruszeń i nastrojów. To doskonały sposób na przybliżenie dzieciom pojęć przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, kształtowanie w dzieciach poczucia ciągłości czasu, przynależności do pewnej wspólnoty, która trwa, poznawania i umacniania własnych korzeni. A silne korzenie są niezbędne do wzrostu zdrowego i pięknego drzewa.

           Drodzy Rodzice

Świat jest wielki i życie w różnych jego częściach wygląda inaczej. Warto zadbać o to, aby dzieci miały możliwość poznawania świata przyrody w różnych regionach, poznawania innych kultur, innych narodów. Tak wiele można się przecież nauczyć o sobie, ucząc się o innych. I tak wiele można nauczyć się od innych. Miniony czas przyniósł wspaniałe okazje, by uczyć dzieci wrażliwości na świat przyrody, rozumienia, że człowiek może i powinien dbać o środowisko, na przykład pomagać zimą zwierzętom. To, czego dzieci dowiedziały się podczas słuchania opowiadań, oglądania albumów, rozmów o tym, jak zwierzęta radzą sobie zimą i jak człowiek może im pomóc przetrwać zimę, mogły od razu wprowadzić w czyn. Miały możliwość wystawienia karmnika i uczyły się systematycznego dbania, by ptaki, które się do niego zlatują, miały zawsze czysty i odpowiedni pokarm. Niezwykłą radość sprawiła dzieciom obserwacja ptaków, zrobienie zdjęć i wystawy. Dzieci doświadczyły poczucia odpowiedzialności, możliwości wpływania na środowisko, tego, co to znaczy opiekować się, przeżyły radość zrobienia czegoś dobrego na rzecz innych stworzeń. Warto rozmawiać z dzieckiem o tym, co dzieje się zimą w świecie przyrody. I najlepiej, by rozmowa miała swoją kontynuację w czynach. Zima to m.in. czas, kiedy zwierzęta potrzebują pomocy ze strony człowieka. Można zbudować karmnik, można wyjść do parku, by dokarmiać kaczki… Ważne, by dziecko poczuło, że może mieć swój udział w dbaniu o świat przyrody, w pomaganiu innym stworzeniom.

Drodzy Rodzice!

Rozbudzając w dzieciach pragnienie czytania książek, rozbudzamy w nich gotowość do nauki czytania i pisania! Dzieci na ogół bardzo wcześnie są zainteresowane czytaniem, są zafascynowane znakami graficznymi, które widzą wokół siebie – w książce, na szyldach czy reklamach. Same dopytują o to, co „tam jest napisane”, pytają o litery i próbują odczytywać proste wyrazy. Lubią oglądać ilustracje, opowiadać o tym, co się na nich dzieje, wyszukiwać szczegóły. Warto to zafascynowanie pielęgnować. Czytanie dziecku i wspólne oglądanie ilustracji przygotowuje je do samodzielnego czytania i pisania, rozwija wyobraźnię, uczy przewidywania, ćwiczy spostrzegawczość, uwagę i pamięć, wzbogaca słownictwo, uczy posługiwania się językiem. Czytając dziecku i rozmawiając z nim dokonujemy niezwykłej inwestycji – otwieramy je na świat.

Miniony czas był wspaniałą okazją dalszego kształtowania pojęcia czasu. Koniec roku i początek nowego tworzy atmosferę, która sprzyja przypomnieniu stałych praw natury – uświadamianiu dzieciom tego, że doświadczają stałego następstwa dni i nocy, dni tygodnia, miesięcy, pór roku. Zrozumienie stałego następstwa, powtarzalności daje poczucie bezpieczeństwa. Dlatego tak ważne jest, by dzień w przedszkolu płynął według określonego planu. Taki porządek uspokaja, pozwala poczuć się pewniej, bezpieczniej. Z tego samego powodu tak ważne są jasne reguły postępowania. Nie oznacza to oczywiście, że w życiu nie ma miejsca na elastyczność, zmiany czy niespodzianki. Jednakże podstawą budowania rozumienia świata w dziecięcych umysłach powinien być porządek, pewien schemat, rytm, bezpieczeństwo…  

Mikołajki to radosny czas! I znakomita okazja, by kształtować w dzieciach radość zarówno bycia obdarowywanym, jak i obdarowywania innych. Warto przy tym pamiętać, by od najmłodszych lat uczyć dzieci właściwego stosunku do rzeczy materialnych. Należy uczyć poszanowania dóbr materialnych, właściwego do nich stosunku. Na przykład cieszenie się z posiadanych rzeczy, ale nie przechwalanie się nimi. Chodzi bowiem o to, by dziecko szanując posiadane rzeczy materialne, jednocześnie nie przywiązywało do nich nadmiernej wagi, aby nie mierzyło wartości własnej i wartości drugiego człowieka na podstawie tego, co posiada. Warto przy tym uczyć od najmłodszych lat mądrego dzielenia się tym, co posiadamy.

Warto i trzeba kształtować w dzieciach poczucie własnej wartości – myśli i przeświadczenia o sobie, które mówią nam, że jesteśmy wartościowymi osobami. To niezwykle istotne nie tylko dla naszego samopoczucia. To, jak dziecko widzi siebie, w dużej mierze zależy od tego, co otoczenie mówi mu o nim samym, ale także od tego, czy ma okazję próbować swoich sił, sprawdzać swoje możliwości. Jeśli dziecku brakuje poczucia własnej wartości, będzie oczekiwało, że wszystkie jego wysiłki zawiodą. Będzie się spodziewało, że otoczenie je odrzuci. A przecież nasze nastawienie jak magnes przyciąga to, czego się spodziewamy… Do tego, by pomóc dzieciom kształtować właściwe poczucie wartości, potrzebna jest atmosfera akceptacji, przy tym wyznaczanie jasnych zasad postępowania, i jednocześnie dawanie dzieciom pewnego zakresu swobody.

       Zbliżają się święta. W wielu domach panują podobne obyczaje związane z tradycją obchodzenia świąt, a w wielu zwyczaje bywają różne od tych, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Miniony tydzień był okazją, by dzieci mogły dzielić się swoimi doświadczeniami związanymi z obchodzeniem świąt, wysłuchać opowieści koleżanek i kolegów, poznać tradycje dawniejsze i współczesne, złożyć sobie nawzajem życzenia. Wszystko to buduje w dzieciach nastrój oczekiwania, sprzyja wyrażaniu własnych uczuć i pozwala dzielić oczekiwanie z innymi ludźmi. A zetknięcie się z tym, co „inne niż to, co znam i czego doświadczam”, uczy otwartości i wrażliwości na różnorodność. I w ten sposób dzieci uczą się poszanowania i pielęgnowania tradycji oraz tego, że tradycje mogą być różne…