Drodzy Rodzice!

Rozbudzając w dzieciach pragnienie czytania książek, rozbudzamy w nich gotowość do nauki czytania i pisania! Dzieci na ogół bardzo wcześnie są zainteresowane czytaniem, są zafascynowane znakami graficznymi, które widzą wokół siebie – w książce, na szyldach czy reklamach. Same dopytują o to, co „tam jest napisane”, pytają o litery i próbują odczytywać proste wyrazy. Lubią oglądać ilustracje, opowiadać o tym, co się na nich dzieje, wyszukiwać szczegóły. Warto to zafascynowanie pielęgnować. Czytanie dziecku i wspólne oglądanie ilustracji przygotowuje je do samodzielnego czytania i pisania, rozwija wyobraźnię, uczy przewidywania, ćwiczy spostrzegawczość, uwagę i pamięć, wzbogaca słownictwo, uczy posługiwania się językiem. Czytając dziecku i rozmawiając z nim dokonujemy niezwykłej inwestycji – otwieramy je na świat.

Miniony czas był wspaniałą okazją dalszego kształtowania pojęcia czasu. Koniec roku i początek nowego tworzy atmosferę, która sprzyja przypomnieniu stałych praw natury – uświadamianiu dzieciom tego, że doświadczają stałego następstwa dni i nocy, dni tygodnia, miesięcy, pór roku. Zrozumienie stałego następstwa, powtarzalności daje poczucie bezpieczeństwa. Dlatego tak ważne jest, by dzień w przedszkolu płynął według określonego planu. Taki porządek uspokaja, pozwala poczuć się pewniej, bezpieczniej. Z tego samego powodu tak ważne są jasne reguły postępowania. Nie oznacza to oczywiście, że w życiu nie ma miejsca na elastyczność, zmiany czy niespodzianki. Jednakże podstawą budowania rozumienia świata w dziecięcych umysłach powinien być porządek, pewien schemat, rytm, bezpieczeństwo…  

Święto Babci i Dziadka to przepiękna okazja, by opowiedzieć innym o swojej rodzinie. A kiedy dzieci mogą oglądać rodzinne zdjęcia, dzielić się historiami. Mają możliwość poczuć się częścią większej wspólnoty. Dlatego tak ważny jest czas rodzinnych spotkań, oglądania fotografii, celebrowania rodzinnych uroczystości. Przekazywana z pokolenia na pokolenie wiedza o przodkach i ich dokonaniach, pielęgnowanie rodzinnych zwyczajów ułatwiać będzie młodemu pokoleniu znajdowanie odpowiedzi na podstawowe pytanie o to, „kim jestem i skąd pochodzę”, by w przyszłości znaleźć odpowiedź na pytanie o to, „dokąd zmierzam”. Kształtując poczucie przynależności do wspólnoty, rozwijamy w dzieciach poczucie własnej tożsamości i poczucie ich wartości.

Miniony czas przyniósł wspaniałe okazje, by uczyć dzieci wrażliwości na świat przyrody, rozumienia, że człowiek może i powinien dbać o środowisko, na przykład pomagać zimą zwierzętom. To, czego dzieci dowiedziały się podczas słuchania opowiadań, oglądania albumów, rozmów o tym, jak zwierzęta radzą sobie zimą i jak człowiek może im pomóc przetrwać zimę, mogły od razu wprowadzić w czyn. Miały możliwość wystawienia karmnika i uczyły się systematycznego dbania, by ptaki, które się do niego zlatują, miały zawsze czysty i odpowiedni pokarm. Dzieci doświadczyły poczucia odpowiedzialności, możliwości wpływania na środowisko, tego, co to znaczy opiekować się, przeżyły radość zrobienia czegoś dobrego na rzecz innych stworzeń.